Ik heb weer vertrouwen in de toekomst
Dood en opstanding. Wat heeft het oude paasverhaal van Jezus ons vandaag eigenlijk nog te zeggen? Voor Gertjan de Vink is dat de afgelopen maanden heel concreet geworden: “Pasen vertelt me dat mooie plannen soms doorgestreept worden.”
Pasen is één van de christelijke thema’s die ik niet heel makkelijk vind. Het verhaal is moeilijk te geloven. Een verhaal waarin verwachting omslaat in lijden en sterven. De onwaarschijnlijkheid van de opstanding en de boodschap dat het goed zal komen. Een verhaal dat écht moeilijk te geloven is.
Oma
Of juist wel, als ik denk aan mijn oma. Ze overleed afgelopen 23 januari. Een vrouw vol liefde. Een moeder die acht kinderen groot heeft gebracht. Een oma die tientallen kleinkinderen en achterkleinkinderen in haar armen mocht nemen. Maar de laatste jaren waren zwaar. Eerst takelde haar lichaam af en later ook haar geest. Als ik aan haar denk, dan hoop ik haar – net als andere geliefden die ik verloor – opnieuw te ontmoeten. Mijn oma te ‘weerzien’ als de prachtige vrouw die ik van kinds af aan ken: sterk en vol liefde. Een echte oma. Het is een hoop, een geloof, tegen beter weten in. Hoe kan je nu geloven dat je iemand die je los moet laten, die je letterlijk moet begraven, weer in je armen kan sluiten?! Toch doe ik het. Het geeft me een diepe rust.
Tegenslagen
Pasen vertelt me dat je mooie plannen soms doorgestreept worden. Dat je letterlijk moet lijden en te maken krijgt met tegenslagen of tegenwerking. Gelukkig vertelt het verhaal ook dat je niet moet stoppen om te geloven in betere tijden. Geloven in herstel, in nieuwe kansen.
Bankier
Zelf maakte ik het mee met mijn werk. De eerste tegenslag was het verval van mijn beroepsgroep. De bankier, ooit gerespecteerd, was veranderd in een graaier, een bedrieger, een boef. Het werd erger, want de bankiers verloren hun banen. Overbodig door online-dienstverlening en het bezuinigen op advies. Advies dat je als bedrieger natuurlijk niet (meer) kan geven. Afgelopen juli verloor ook ik mijn baan. Hoewel ik zelf had aangestuurd op een andere plek binnen of buiten de bank was dit toch een tegenslag. Ik landde met een stevige desillusie op de kille klei in Schuytgraaf. Steun was er wel. Veel zelfs! Vrienden en familie zeiden: “Jij hoeft niet bang te zijn, jij bent niet als de ‘rest’ van de bankiers. Jij vindt wel weer een baan die goed bij je past!”
Herberg
Toch gingen de maanden voorbij zonder dat er voor mij plek was in de spreekwoordelijke ‘herberg’. Ik kreeg regelmatig te horen: “Tja, een ex-bankier daar zijn er ‘zóvéél’ van!” Of: “Op jouw soort – bankiers – kunnen we niet bouwen.” Voor je gevoel ben je dan dood en begraven. Je wilt wel opstaan uit je onvrijwillig gekozen graf, maar wie reikt de helpende hand? Je gaat twijfelen aan je eigen capaciteiten en vraagt je af of er wel een toekomst is. Het is vloeken en bidden tegelijkertijd.
En dan, opeens, licht aan het eind van de tunnel. Een brief die beantwoord wordt, gesprekken die goed lopen en voor je het weet zit je weer op een plek die goed bij je past. Met dank aan oud-collega’s die een goed woordje voor je doen, met dank aan een gebed dat plotseling wordt verhoord.
Ongelovige Thomas
Als een ongelovige Thomas ben ik niet voorbereid op het succes, ik kan het niet geloven. Ik ben door een mini-kruisiging gegaan en net als Jezus ben ik weer opgestaan. De diepe twijfel en onrust die me maanden bezig hielden, kan ik laten gaan. Ik heb weer vertrouwen in de toekomst. Er is een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Het paasverhaal, de opstanding, geldt ook voor de protestantse kerk. We zijn van ‘vol verwachting’ naar ‘lijden’ en mogelijk zelfs naar ‘sterven’ gegaan. Sommigen van ons geloven niet meer in de wederopstanding. Het is ook moeilijk voor te stellen. Onwaarschijnlijk lijkt het… Toch geloof ik in een levende protestantse kerk. Het gesloten graf wil ik graag openen. Ik wil zien wat ik er aantref.
Pionieren
Net als Jezus kan de protestantse kerk misschien niet voortleven zoals we gewend waren. Moeten we zoeken naar andere vormen. De kerkmensen moeten net als de discipelen opstaan en naar buiten treden, niet bang zijn. Met geloof, hoop en liefde mogen we op pad gaan. We mogen pionieren, proberen deze waardes in de praktijk te brengen. Net als de eerste christenen zal het vast niet makkelijk zijn. Misschien moeten we opgeven waar we waarde aan hechten. Een vertrouwd gebouw, een vertrouwde predikant, een vertrouwde liturgie. Misschien.
Jezus boodschap van geloof, hoop en liefde heeft niets aan kracht ingeboet. Het is een krachtige levensvisie die het waard is geleefd te worden. Dat is voor mij de boodschap van Pasen. Hoe duister het ook mag zijn. Je moet er alleen in geloven. Dan kan je er naar leven.
Dit artikel staat ook in het nieuwe voorjaarstijdschrift ‘Sta op’ van de Protestantse Gemeente Arnhem. Lees er hier meer over.
