Bericht voor thuisblijvers, 27 april
Alweer de vijfde week van deze berichten.
Deze tijd zou je als een soort ‘voortgezet vasten’ kunnen beschouwen; een periode waarin je afziet van allerlei zaken die je anders als ‘normaal’ beschouwt.
De thema’s van deze en vorige week hebben daar mee te maken. Vorige week ging het over ‘buiten’, deze week gaat het over ‘ontmoeten’. Beide zijn in deze tijd opeens niet meer vanzelfsprekend. Dat nodigt uit om meer dan anders je bewust te zijn van de waarde en betekenis ervan.
Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra, redactie.
Maandag 27 april, door Ad Boogaard
‘Ruimte voor bezinning en ontmoeting’
Dat is de ondertitel en ook eigenlijk de beste omschrijving van wat D3rde Verdieping is. En wat we nu even niet zijn, helaas.
Rozet is al weken gesloten, en daarmee ook onze ‘ruimte voor bezinning en ontmoeting’. Een paar activiteiten hebben Elsje en ik intussen weer opgepakt, via zoom, maar het naar elkaar kijken via een computerscherm is toch echt anders dan elkaar ontmoeten van aangezicht tot aangezicht.
Niet alleen mis ik een deel van de non-verbale communicatie, ook de aandacht en de interactie is echt anders. Het maakt eens te meer duidelijk hoe wezenlijk die ontmoeting is, óók voor de bezinning…
Je zou denken: des te meer tijd voor bezinning, toch, nu die ontmoeting niet mogelijk is? Lekker veel boeken lezen die je aan het bezinnen zetten. Maar zo werkt het voor mij niet. Ja, een boek of auteur kan die functie hebben, maar de ‘levende’ ontmoeting met een ander, die nu eenmaal anders is dan ik, is wezenlijk voor mijn bezinningsproces.
Want door de ander te ontmoeten en met hem of haar in gesprek te gaan, vraag ik me af: wat denk, vind of voel ik eigenlijk zelf? Of: waarom denk ik zus en hij of zij zo? Of: hé, dit voel ik precies zo, maar ik had dit nog niet zo verwoord! De ander is als een soort spiegel die mij bevraagt en aan het denken zet. Ook en misschien wel juist als ik er niet om gevraagd heb. In de ontmoeting opent zich de ruimte voor bezinning
Stilte
Heer,
Ik sluit mijn ogen
even is het stil.
Ik probeer aan U te denken even maar
wachten of er een vonkje
van uw liefde
opvlamt in mij.
En als U mijn gedachten zegent voel ik uw nabijheid
en de stilte
raakt mij weldadig aan.
Toon Hermans.
