Bericht voor thuisblijvers, 29 april

Alweer de vijfde week van deze berichten.
Deze tijd zou je als een soort ‘voortgezet vasten’ kunnen beschouwen; een periode waarin je afziet van allerlei zaken die je anders als ‘normaal’ beschouwt.

De thema’s van deze en vorige week hebben daar mee te maken. Vorige week ging het over ‘buiten’, deze week gaat het over ‘ontmoeten’. Beide zijn in deze tijd opeens niet meer vanzelfsprekend. Dat nodigt uit om meer dan anders je bewust te zijn van de waarde en betekenis ervan.

Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra, redactie.

 

Woensdag 29 april, door Hubertien Oostdijk

Marcus 7: 24-30

Een verrassende ontmoeting vind ik die van Jezus met de Syro-Fenicische vrouw. Jezus is het zat, zijn grens is bereikt en hij vertrekt naar het buitenland, naar Tyrus, op zoek naar rust. Maar amper de grens over komt er een vrouw naar hem toe. Jezus reageert ronduit geïrriteerd op haar vraag om genezing van haar dochter, ‘het is niet goed om de kinderen hun brood af te pakken en het aan de honden te voeren’.

Voor iedereen in die tijd was het volstrekt duidelijk dat met de kinderen het volk Israël werd bedoeld en met de honden de heidenen. Jezus reageert wel erg grof, het is bijna alsof Hij zegt ‘eigen volk eerst, ik ben er niet voor jou’.

De vrouw zou boos kunnen worden of verdrietig, maar ze reageert bijzonder. Heel vindingrijk gaat ze mee met Jezus’ beeld, ‘Heer de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen’. Natuurlijk ben ik niet gekomen, aldus de vrouw, om iets af te pakken, maar ik weet dat als er ruim gedeeld wordt er voldoende kruimels vallen. Van die goedheid van U God is toch ook wel een kruimeltje over voor de heidenen?

Daarmee wijst ze Jezus in alle bescheidenheid op zijn roeping. Ze laat Jezus ‘out of the box’ denken om grenzen te overschrijden. En het bijzondere is, Jezus laat zich raken, zich omkeren. Een bijzonder verhaal! Gods liefde, zijn goedheid is er voor iedereen. Het roept ook ons op om ‘out of the box’ te denken. Ook deze tijd vraagt om een nieuwe, verrassende creativiteit.

 

Stilte

Heer,
Ik sluit mijn ogen
even is het stil.
Ik probeer aan U te denken even maar
wachten of er een vonkje
van uw liefde
opvlamt in mij.
En als U mijn gedachten zegent voel ik uw nabijheid
en de stilte
raakt mij weldadig aan.

Toon Hermans.