Bericht voor thuisblijvers, 15 mei
Een nieuw thema: samen
‘Alleen samen kunnen we deze crisis overwinnen’..
Onvermijdelijk hebt u dit soort leuzen de afgelopen weken al vele malen zien of horen voorbijkomen. ‘Alleen samen’…
Dat klinkt wat paradoxaal, maar er is ongetwijfeld goed over nagedacht door een ambtenaar op het ministerie of misschien wel door een chique reclamebureau. De combinatie van twee tegengestelde woorden zet aan het denken:
-Zou dat kunnen: alleen en toch samen?
-Of veel erger: samen en toch alleen?
Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra, redactie.
Vrijdag 15 mei, door Joost Röselaers (Waalse Gemeente)
Het thema ‘samen’ deed mij denken aan het verhaal van de verloren zoon (Lucas 15). Het verhaal gaat over twee zonen. Het wordt verteld door Jezus. De derde zoon zou je kunnen zeggen. Degene die zich de huisstijl van de vader volledig eigen heeft gemaakt en zijn liefde gezicht geeft.
Dat maakt de gelijkenis tot meer dan een verhaal. Wat er verteld wordt, gebeurt ook. Want er bevinden zich natuurlijk jongste zonen en dochters onder zijn gehoor. En oudste. Die zijn er altijd allebei. Mensen die buiten de gebaande wegen gaan. Eigenzinnig zijn, ondernemend. En mensen die voor alles stabiliteit willen. Trouw zijn en in alles hun best doen.
Rond Jezus zijn er zo aan de ene kant de hoeren en tollenaars. En aan de andere kant de Farizeeërs en schriftgeleerden. Over en weer zitten zij helemaal niet op elkaar te wachten. Maar hij wel op hen. Met allebei zoekt hij het gesprek, de ontmoeting, in de gelijkenis. Allebei zijn ze kostbaar voor hem. Terwijl ze naar hem luisteren, kan dit voelbaar worden.
De onvoorwaardelijke liefde van de vader ís er op dat moment, in hun midden. In degene die vertelt. Zal dit iets met hen doen? De gelijkenis vertelt niet hoe de twee verloren zonen reageren op de liefde van de vader. Of ze er door veranderen. Zij zwijgen allebei, nadat ze door hem zijn aangesproken.
Dat is niet voor niets. De verteller hoopt, dat zijn gehoor het verhaal zal afmaken. Dat wíj dat zullen doen. Wat zal ons antwoord zijn? Blijven we erbij dat een mens z’n bestaansrecht moet verdienen? Zoals de jongste zoon, door groots en meeslepend te leven? Of zoals de oudste, door z’n best te doen en ‘goede werken’ te volbrengen? Óf kunnen we ons toevertrouwen aan de liefde van de vader en ons erdoor laten dragen, ook in onze verhouding met elkaar?
Surinaams gebed
Alleen de rijst die we samen delen
voedt.
Alleen het water dat we samen drinken
lest onze dorst.
Alleen de woorden die we samen vinden
zijn verstaanbaar.
Alleen de weg die we samen gaan
heeft een doel.
Alleen het doel dat we samen stellen
is bereikbaar.
Alleen de vrede die we samen maken
wordt wereldwijd.
Uit: Wereldwijd brevier
