Bericht voor thuiszitters

Nog een klein staartje Pinksteren, deze week: Tweede Pinksterdag. De Geest vandaar het thema: “Kracht”.

Woensdag 3 juni – Joost Röselaers Predikant Waalse Gemeente Arnhem

In het kader van 75 jaar bevrijding werden verschillende documentaires uitgezonden op televisie. Een daarvan stak in bij het einde van de vorige oorlog, van ’14-’18. Duitsland was ook toen de agressor geweest. Bij het vredesverdrag kreeg het land een zware straf opgelegd. Onmogelijk grote schuldbetalingen moest het aflossen. Daarmee werd het in feite vernederd. Het is wel begrijpelijk, dat dit gebeurde. Wat was er niet geleden, in die oorlog. Hoeveel doden waren er niet gevallen. Het was natuurlijk uit gekrenkte liefde voor de slachtoffers, dat de overwinnaars Duitsland zo op de knieën dwongen. Later is gebleken, dat in deze vernedering de kiem lag van de nieuwe oorlog. Vernedering roept immers agressie op, en daarmee nieuw geweld. De maar al te menselijke liefde voor de eigen doden – die was met andere woorden niet genoeg. Er had nog een andere liefde bij moeten komen. Eén die ook de dader omsluit. Die geen doekjes windt, om wat deze gedaan heeft. Het donker in hem ziet en benoemt. Maar hem ook niet veroordeelt. Nabij blijft en trouw. Wij kunnen niet zonder de kracht van deze goddelijke liefde. Op weg naar Damascus is Paulus geraakt door de kracht van deze liefde. Ze vormt daarna het hart van zijn leven en werken. En geeft er iets onvoorstelbaar zonnigs, wilds en origineels aan. En dat zonnige, wilde – Paulus mist het in de verhalen die hij over de gemeente in Korinthe hoort. Zoals de mensen er met zichzelf bezig zijn – kijk mij, met mijn vermogen om in tongen te spreken, kijk mij met mijn profetische gaven, mijn kennis, mijn geloof, mijn vrijgevigheid… Dat is allemaal wel waardevol, zegt Paulus. Maar ik wijs jullie een weg, die verder omhoog voert. De grootse gave van allen is die van de kracht van de liefde.

 

Gebed

God, schenk ons de kracht dicht bij U te blijven,

dan zal ons geen macht uit elkander drijven.

Zijn wij in U een, samen op uw wegen

dan wordt ons tot zegen lachen en geween.

Vrede, vrede laat Gij in onze handen,

dat wij die als zaad dragen door de landen,

zaaiend dag aan dag, zaaiend in den brede,

totdat in uw vrede ons hart rusten mag.

 

tekst: Dieter Trautwein – ‘Komm, Herr, segne uns’ Liedboek 418