Bericht voor thuisblijvers
Deze week een diaconaal thema ‘compassie’.
Zaterdag 13 juni: Arjen Hiemstra
In mijn jeugd hoorden wij tot wat je nu de onderkant van de samenleving zou noemen. En zo werd er ook tegen ons aangekeken. Mijn vader had een laag inkomen en we woonden buiten het dorp in een rijtje huizen waar veel bewoners sociale problemen kenden. Toch ging mijn broer naar het VWO. Zijn cijfers waren er naar –tot verbazing van het schoolhoofd, die dacht dat de MAVO misschien iets meer voor ‘ons soort mensen’ was.
Ook ik ben die weg gegaan en uiteindelijk bracht mij dat op de universiteit en heb ik het goed gedaan. Toch ben ik die achtergrond nooit vergeten: je kunt me nog steeds kwaad krijgen als je denigrerend spreekt over mensen zonder hoge opleiding die moeite hebben in de samenleving staande te blijven. Misschien wel daarom ben ik een aantal jaren geleden ook bestuurslid geworden van het Inloophuis in Westervoort, waar je die onderkant veelvuldig tegenkomt. Je zou dat een eerste vorm van compassie kunnen noemen.
Maar de laatste jaren wordt ook een andere kant zichtbaar: in al die gegoede kringen waar we vroeger zo tegenop keken, bestaan ook problemen en zorgen. Het is vaak helemaal niet zo mooi om een drukke verantwoordelijke baan te hebben. Want hoe vaak gaat de drukte niet ten koste van jezelf? Hoeveel zorgen maak je je niet als directeur van een groot bedrijf in een tijd van crisis? En lukt het jou wel om bij al die problemen en zorgen nog tijd over te houden voor je kinderen en naasten?
Kunnen we ook compassie hebben voor iedereen?
Lied uit Latijns Amerika
Als een arme niets heeft en toch weet uit te delen,
als een mens dorst heeft, maar ons te drinken geeft,
als de zwakke een ander weet te sterken;
dan gaat God zelf met ons mee op de weg.
Als een mens lijdt en getroost wordt,
als hij hoopt en niet moe wordt te hopen,
als wij liefhebben terwijl haat ons omringt
dan gaat God zelf met ons mee op de weg.
Als de blijdschap groeit en ons overstroomt,
als onze lippen de waarheid spreken,
als wij liefdevol het gevoel van de ander respecteren
dan gaat God zelf met ons mee op de weg
Als het goed is in onze huizen,
als mensen vrede stichten
en de vreemde broeder of zuster noemen,
dan gaat God zelf met ons mee op de weg.
Tekst: José Antonio Oliver
