Bericht voor thuisblijvers, 16 juli

,

Donderdag 16 juli:

Op de stoep fietst trots een klein meisje op een klein fietsje. Roze helmpje op. Vader houdt haar vast en rent er achter aan. ‘Gewoon loslaten’ denk ik.  Meteen bekruipt me het gevoel dat ik dit wel erg makkelijk en stoer denk. Kan ik gewoon zo makkelijk loslaten? Ik denk aan mijn kinderen die op kamers gingen,  een dierbare vriendin die verhuisde naar de andere kant van het land, een onrechtvaardige behandeling, het overlijden van mensen die me dierbaar zijn. Het was ongewoon lastig…

Om los te laten is volgens Nelson Mandela liefde nodig:

 

Om los te laten is liefde nodig.

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt.

Het betekent dat ik het niet meer voor iemand ander kan oplossen of doen.

Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer.

Het is het besef dat ik de ander ruimte geef.

Loslaten is niet het onmogelijk maken.

Maar het toestaan om te leren leven van menselijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven.

Hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven.

Het is het jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen.

Maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet de ander tegen zichzelf beschermen.

Het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten.

Maar elke dag nemen zoals die komt en mezelf er gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen bekritiseren of reguleren.

Maar te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden.

Maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.