Bericht voor thuisblijvers
Deze week over avontuur
Donderdag 23 juli: Monique Maan
Ik ben niet echt een avontuurlijk type. In mijn familie gaat het verhaal dat ik ooit ben weggelopen van huis (ik was toen 4 jaar), met alleen een badpakje en een dubbeltje. Op weg naar het zwembad. Ik heb het gehaald tot het eind van de straat en vond het toen zo spannend dat ik ben omgedraaid en snel weer naar huis ben gegaan….
Als ik op tv de verhalen zie bij ‘Ik vertrek’, over mensen die alles achter laten en een nieuw bestaan gaan opbouwen in een ver land, terwijl ze nauwelijks geld hebben, de taal niet spreken, de regels niet kennen en tóch lukt het hen of ze gaan met onverwoestbaar optimisme de teleurstellingen aan, dan vervult me dat met een mix aan bewondering en zeker weten dat ik zoiets nóóit zou doen.
De bijbel vertelt ook verhalen over mensen die op weg gaan of aan iets beginnen, zonder te weten waar ze zullen uitkomen. Noach bouwt een boot, terwijl er nergens water te zien is. Abraham verlaat zijn familie en zijn land. Mozes neemt een heel volk mee op weg naar beloofd land. De discipelen laten hun netten achter en gaan met Jezus mee. Avonturen te over! Maar meer dan op het avontuur ligt in die verhalen de nadruk op het vertrouwen waarmee ze aan hun reis beginnen. Het vertrouwen dat het goed is, kome wat komt. Dat geeft moed om stappen te zetten en keuzes te maken. Of dat nou dichtbij huis is of ver weg, groot of klein.
Een Ierse reiszegen:
Dat de weg je tegemoet komt,
dat de wind je steunt in de rug, dat de zon je gezicht warmt,
de regen je veld vruchtbaar maakt en totdat we elkaar weer zien:
dat God je in de palm van zijn hand bewaart.
