Bericht voor thuisblijvers
27 juli t/m 2 augustus 2020
Thema: Pelgrimsreis
Het thema dat we voor deze week gekozen hebben symboliseert een beetje de spagaat waarin Nederland –of misschien wel half Europa- zich momenteel bevindt. Het is vakantietijd en velen staan te popelen om er eindelijk weer eens op uit te trekken. Aan de andere kant is het gevaar van besmetting nog niet geweken en wordt er ook al weer gespeculeerd op nieuwe en strengere maatregelen.
Maar je kunt ook ‘reizen in je hoofd’. Ik heb die uitdrukking ooit eens in een kinderboek gelezen en heb dat nooit vergeten.
In het oude Israël ging men op reis naar de tempel in Jeruzalem om daar Pesach of Loofhuttenfeest te vieren. In de middeleuwen was Rome het doel, of Santiago de Compostela of Canterbury. Vandaag de dag zijn die reisdoelen nog onverminderd in trek, al is soms niet helemaal duidelijk meer of de reizigers nu werkelijk pelgrim zijn, of toch meer toerist.
Er bestaan ook seculiere pelgrimages, bijvoorbeeld naar de plaatsen waar Johann Sebastian Bach (of Elvis) heeft gewoond en gewerkt, of naar de plek waar ‘Lord of the Rings’ werd opgenomen.
Wat zoeken deze pelgrims? Zoeken ze het geluk, zoeken ze zichzelf, zoeken ze een plek waar ze zich ‘eindelijk thuis’ voelen, zoeken ze God?
In Hebreeën 11 veronderstelt de schrijver dat zo niet alle, dan toch heel veel mensen op zoek zijn naar een vaderland. En dat God zich daarom ‘niet schaamt om onze God genoemd te worden’. Dat vind ik één van de mooiste zinnen uit de Bijbel. En of we nu daadwerkelijk op reis gaan, of alleen maar ‘in ons hoofd’, het zou mooi zijn als we vooral die ervaring met elkaar zouden kunnen delen!
Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra, redactie.
Maandag 27 juli: door Taco Bos
Twee jaar geleden liep ik de Peak Pilgrimage. Het was een prachtige meerdaagse voettocht door het Britse Peak District. Alles was precies zoals je het je voorstelt: lieflijke heuvels, kabbelende beekjes, pittoreske dorpen, sfeervolle oude kerken. Klassieke pubs serveerden eetbare maaltijden bij een ruime keuze aan lauw bier.
Onze pelgrimstocht, een initiatief van de kerken in de regio, was wel meer dan alleen een mooie wandeling. De tocht eindigde in het dorp Eyam, bekend om een pestuitbraak in 1665. In september dat jaar ontving de kleermaker een partij stoffen vanuit Londen. De zending bleek besmet te zijn. Mensen werden ziek en binnen een week overleed als eerste de assistent van de kleermaker.
Predikant William Mompesson deed een dringend appel op zijn dorpsgenoten. Hij erkende hun angst maar deed ook een beroep op hun verantwoordelijkheidsgevoel, wijzend op het offer van Christus. Hij stelde een vrijwillige quarantaine voor. Een lock-down voor het hele dorp. Een daad van zelfopoffering, om te voorkomen dat de pest zich verder in Midden-Engeland zou verspreiden.
En zo geschiedde. Maandenlang sloot het dorp zich hermetisch af van de buitenwereld. Niemand vluchtte weg. Velen werden ziek. Een derde van de inwoners overleed: 260 doden, onder wie Mompessons vrouw Catherine. De verhalen zijn hartverscheurend. Zo was er het jonge stel geliefden die elkaar dagelijks toeriepen over het ravijn. Tot de avond dat het aan de Eyamkant stil bleef…
Sinds Covid-19 begon, denk ik vaak terug aan mijn Peak Pilgrimage. Het geloofsvoorbeeld van de Eyamse dorpsgemeenschap, ik word er stil van.
