Bericht voor thuiszitters, 15 augustus over eenvoud
Zaterdag – Elsje Pot
Iets schrijven over eenvoud, mijn gedachten schieten heen en weer, er plopt van alles op, maar er komt niet echt iets bruikbaars voorbij… .
Ik blader door het Liedboek en stuit op een lied van Jaap Zijlstra, lied 392. Omdat we de tekst niet mogen publiceren vanwege auteursrechten, geef ik de link van een YouTube opname.
De eenvoud van het breken, eenvoudige gebaren die vol betekenis kunnen worden, doordat ze je onverhoeds kunnen raken. Het overkwam me jaren geleden in de Walburgiskerk tijdens een dienst voorafgaand aan een begrafenis, waarin ook de eucharistie gevierd werd. Toen ik naar voren liep om de hostie te ontvangen werd ik geraakt: het vieren van de eucharistie voelde op dat moment als een krachtig protest tegen de dood en terwijl ik daar liep, protesteerde ik mee.
Het lied spreekt mij aan, dat komt ook door het taalgebruik, de beelden die er worden opgeroepen. Ik ervaar het als een lied zonder opsmuk, ondanks alle beelden die worden opgeroepen: eenvoudig.
