Bericht voor thuisblijvers, 27 augustus

Taco Bos

Ooit kocht ik een speeldoosje. Als je aan het hendeltje draait, hoor je de klanken van Ludwig van Beethovens ‘Ode an die Freude’, ook bekend als: ‘Alle Menschen werden Brüder.’ In de Braamberg, psychiatrische opnamekliniek van Pro Persona, verzorgen mijn collega en ik tweemaal per maand een meditatief moment. Eind juni leidde ik, voor het eerst sinds corona, weer zo’n Rustpunt. Voor dit Rustpunt moest ik denken aan mijn verstofte speeldoosje. Niet alleen is dit jaar een Beethovenjaar. Ook treft corona als een grote gelijkmaker heel de wereld. Iedereen wordt, gewild of niet, tot broers en zussen van elkaar gebombardeerd. Bovendien doet corona een appel om solidair te zijn en samen op te trekken in de bestrijding van deze epidemie.

Ik nam het speeldoosje mee naar de Braamberg. Zo ook mijn tablet, waarop ik een uitvoering liet horen door het Rotterdams Philharmonisch Orkest van 20 maart 2020. De musici zaten niet in een concertzaal; ieder speelde thuis. Op het scherm kwamen steeds meer orkestleden in beeld. De muziek zwol aan: ‘Alle Menschen werden Brüder.’ Zo maakten deze musici, op het prille hoogtepunt van de coronacrisis, ondanks dreiging en isolement, saamhorigheid en hoop voelbaar.

Tijdens het Rustpunt werd iedereen er stil van. Hoewel we met z’n twaalven op anderhalve meter afstand van elkaar zaten, voelden we ons verbonden: met elkaar, met onze medemensen, met de wereld. Ik eindigde met de zachte klanken van mijn muziekdoosje. Toen het geluid verstomd was, fluisterde iemand: ‘Een beetje hemel op aarde’.