Bericht voor thuisblijvers, donderdag 17 september

Donderdag 17 september: door Pierre Eijgenraam

Bijna een jaar geleden bestond mijn middelbare school honderd jaar. Er zou een een grootse reünie komen en het programma zag er goed uit. Dat wilde ik niet missen!

De organisatie was perfect en het was bijzonder om na zoveel jaren weer eens door mijn oude school te dwalen en de herinneringen op me af te laten komen.

Toch ging ik teleurgesteld naar huis. Er waren van mijn examenjaar helaas maar weinig mensen. En met degenen, die er waren, had ik nog net zo weinig conversatie als veertig jaar eerder.

Wel heel leuk vond ik het om mijn oude leraar Grieks te ontmoeten. Hij was inmiddels bijna 90, maar nog redelijk gezond en helder van geest. Maar zodra ik een paar woorden met hem had gewisseld kwam er een oud-leerling uit een ander jaar bij ons staan en nam het gesprek over. Ik kwam er niet meer aan te pas.

Twee weken daarna kreeg ik tot mijn verrassing een brief. Mijn oude leraar schreef me dat hij graag wat langer met me had willen spreken. Hij haalde herinneringen op, vertelde uitvoerig hoe het met hem ging en wenste mij het beste.

Ik was heel blij met zijn brief! Misschien moet ik nu toch eindelijk maar eens terug schrijven….