Bericht voor thuisblijvers, 21 september

Oude kerkgebouwen zijn wegwijzers in de samenleving. Bij nieuwe kerkgebouwen zie je wel eens over het hoofd dat het een kerkgebouw is en niet één of ander wijkcentrum.

Sommige mensen worden in deze tijd bepaald door het verdriet van een kerkgebouw dat gesloten wordt. Anderen worden juist heel enthousiast van het vernieuwde kerkgebouw dat langzaam vorm krijgt in Noord en Zuid.

Er zijn ook nogal wat verschillende visies op kerkgebouwen: voor de één is het een hoop stenen waar op zondag de kerkelijke gemeente bij elkaar komt, voor de ander is het een heilige ruimte waarin je God kunt ontmoeten

 

door Elsje Pot

De kerk in mijn eerste gemeente was een echt kerk(je) met daarachter een klokkenstoel, in Giethoorn en omgeving zie je die wel meer. Toen ik kwam kennismaken in wat mijn tweede gemeente zou worden, was het wel even slikken: de kerkzaal was een gehuurde ruimte op de eerste verdieping van een pand, dat daarvoor een horeca bestemming had gehad. Aan de buitenkant niet herkenbaar als kerk, maar de zaal oogde voor mij wel als kerk. Voor sommige gemeenteleden bleef het echter toch ook de zaal waarin vroeger bruiloften en partijen hadden plaatsgevonden en dat deed voor hen afbreuk aan de ruimte.

Ik moest slikken en dat had tot gevolg dat ik mezelf ernstig moest toespreken: het zit toch niet in het gebouw of je met elkaar samen kunt komen om God te eren? Het gaat toch om wat je met elkaar beleeft, dat je samen kunt bidden en zingen? Ik heb daar ervaren dat de manier, waarop je een ruimte gebruikt, die ruimte tot een ‘heilige’ ruimte maakt.

Daarna kwam ik als arbeidspastor in verschillende kerken in Gelderland, modern, oud, mooi en minder mooi, overal werd God de lof toegezongen. Een gevolg van die ervaringen is, dat ik drama over het wisselen van kerkgebouw niet echt kan meemaken. Ik denk dan: het gaat toch niet om het gebouw, waar we samen komen op de zondagmorgen?

Het sluiten of afstoten van zoveel kerkgebouwen vertelt een verhaal van gelovigen, voor wie het niet meer zo belangrijk is om op zondagmorgen bijeen te komen, dat vind ik pijnlijk.