Bericht voor thuisblijvers, 24 september
Er verschijnen nu al alarmerende berichten in kranten dat de kerkverlating door de coronacrisis alleen nog maar verder versterkt wordt. Eerlijk gezegd vind ik het wel erg voorbarig om dat nu al te concluderen, maar dergelijke berichten voeden wel het pessimisme en versterken een gevoel van somberheid. En dat terwijl we toch al in een periode van afscheid zitten. Het afscheid van de Bethlehemkerk en Diaconessenkerk is al achter de rug, dat van de Kandelaar zit er aan te komen… Geen gemakkelijke tijd en door corona is afscheid nemen toch al lastiger, het liefst wil je immers iedereen volop de gelegenheid geven om afscheid te nemen van een kerkgebouw wat je dierbaar is, een gebouw waar gedoopt is, getrouwd en gerouwd.
Afscheid nemen doet pijn, veel pijn zelfs en daar willen we ook ruimte en aandacht aan geven, om zo ook ruimte te maken voor een nieuw begin..
In Arnhem-Zuid zijn we daar overigens al een aantal jaren mee bezig. Langzaam maar zeker zijn we als gemeenten van de Salvatorkerk en De Kandelaar naar elkaar gegroeid. Natuurlijk zijn er verschillen, maar het is nog niet zo lang geleden dat we van iedereen wisten te vertellen of iemand Hervormd of Gereformeerd was. Tegenwoordig weten we dat echt niet meer van elkaar. Ik hoop van harte dat we over pakweg 5 à 10 jaar niet meer precies weten wie er vanuit de Kandelaar of wie er vanuit de Salvatorkerk komt! We gaan op weg naar een nieuwe fase in ons gemeentezijn.
En het mooie, hoopvolle is, God gaat met ons mee
