Bericht voor thuisblijvers
Er is besloten om voortaan in principe niet meer voor de zondag te schrijven; we gaan er vanuit dat op die dag ook zonder deze berichten uw geestelijk voedsel wel zult kunnen vinden.
Voor deze week hebben is het thema ‘brug’ gekozen. Elke Arnhemmer zal in deze septembermaand begrijpen waarom.
Maar er is meer. Na de oorlog heeft de stad zich uitgebreid in zuidelijke richting. Inmiddels bestaat Arnhem uit twee delen, noord en zuid, ‘boven’ en ‘beneden’ de brug, Arnhem/Veluwe en Arnhem/Betuwe.
Is het nu één stad, of eigenlijk twee? Ook in kerkelijk Arnhem is dat wel eens een discussiepunt. Gelukkig liggen er maar liefst drie bruggen tussen Noord en Zuid. En nu Protestants Arnhem –naast een aantal ‘bijzondere’ wijkgemeenten straks alleen nog een wijkkerk Noord en een wijkkerk Zuid zal kennen, is het te hopen dat de brug niet al te zeer als een barrière gezien wordt.
En tenslotte kan de brug ook een symbool zijn voor de grens tussen dit leven en het leven waarop gehoopt wordt. Ook dat element is in de bijdragen te vinden.
Het hoogste ambt bij katholieke medegelovigen heet in het Latijn ‘pontifex’, bruggenbouwer. De huidige bekleder van dat ambt doet goed zijn best. Moge dat over allen gezegd kunnen worden!
Maandag 28 september, door Arjen Hiemstra
Een brug is een kunstwerk dat verbindt en afstand schept. De John Frostbrug verbindt Arnhem-Noord met Arnhem-Zuid. En hetzelfde geldt voor de Andrej Sacharovbrug en de Nelson Mandelabrug. Tegelijkertijd scheppen bruggen ook afstand. Ik heb horen zeggen dat Arnhem-Zuid totaal anders is dan Arnhem-Noord. En soms wordt dat afstand scheppen ook zichtbaar: als er ’s avonds weer eens een file staat op de Andrej Sacharovbrug bijvoorbeeld.
Het meest pijnlijk zichtbaar wordt dat verbinden en afstand scheppen van een brug, bij de brug over de Berezina. Napoleon op terugtocht uit Moskou wilde de rivier oversteken, maar er moest eerst een brug worden gebouwd in ijzige kou. Van de bijna 400 Nederlandse pontonniers in dienst van Napoleon overleefden maar 8 mensen de bouw van de bruggen en de slag met het Russische leger die op de overtocht volgde.
De brug over de Berezina overbrugde een rivier van 20 meter breed en 2 meter diep. Voor sommige soldaten bracht de brug een veilige verbinding naar de overkant. Toch bracht ze ook afstand: aan het begin van de brug stonden Franse gendarmes die er op toezagen dat alleen fitte soldaten de rivier overstaken. Gewonden, burgers en achterblijvers die hun regiment kwijt waren werden door hen tegengehouden.
Ik hoop maar dat bij ons de verbinding groter is dan het afstand scheppen. Want zowel in de samenleving als in de kerk van Arnhem hebben we elkaar nodig. In een tijd waarin de corona weer de kop opsteekt en waarin de kerken het moeilijk hebben moeten we er samen het beste van maken. En elkaar zien te vinden.
