Bericht voor thuisblijvers, 17 oktober

door Elsje Pot

Vaak ben ik iets kwijt: mijn sleutels, pasjes, leesbrillen (ik heb er inmiddels vijf), wachtwoorden, kledingstukken, je kunt het zo gek niet bedenken of het raakt zoek. Ik ben veel tijd kwijt met zoeken. Alles meteen zo opbergen dat ik het makkelijk kan vinden, blijft een droomscenario. Hier in huis krijg ik altijd het advies: kijk eens in de fruitschaal.  

Als man en kinderen iets kwijt zijn, vraag ik altijd wanneer heb je het voor het laatst gebruikt? Dat blijkt dikwijls een beproefde methode om iets terug te vinden. Ik vraag me af of dat ook zou helpen bij de zoektocht naar geluk, God, jezelf en al die andere dingen waar mensen vaak zo hartstochtelijk naar zoeken.

Als je God kwijt bent, zou het dan helpen om terug te denken aan het moment waarvan je weet dat je Hem nog ‘had’? En bij jezelf en bij geluk? Die zoektocht naar God, geluk of jezelf wordt ook wel groeien of leren genoemd. Maar vind je dan uiteindelijk wat je zoekt? Zoeken zonder vinden, is frustrerend en ik ben meer dan eens mensen tegen gekomen die teleurgesteld waren, omdat ze nooit iets merkten van God. Hartstochtelijk verlangen naar God, maar Hem niet vinden, maakt geloven kwetsbaar.

Hoe het dan wel moet? Ik weet het niet, ik vind en ervaar vooral veel als ik er juist niet naar zoek: als ik opruim, duikt opeens dat verloren gewaande kleinood op en op een dergelijke manier kan ik ook op onverwachte momenten God of geluk ervaren.