Bericht voor thuisblijvers, 30 oktober

Elsje Pot

Bij een klok denk ik meteen aan tijd. Op tijd zijn, ruim op tijd zijn, daar herken ik mijzelf wel in. Ik ben een mens van de klok. Dat heeft veel voordelen, maar ook nadelen: ik kan er slecht tegen als anderen minder stipt zijn en heb de neiging om zeker in huiselijke kring hierin nogal drammerig te zijn. Ik floreer prima onder een vaste dagindeling, vaste tijden voor opstaan, koffie, thee en eten.

De paar jaar dat ik intensief aan het mantelzorgen was, had ik het gevoel dat ik tijd te kort kwam. In die periode heb ik op verschillende manieren geprobeerd dat in beeld uit te drukken: het gevoel dat de tijd je door de vingers glipt, of dat je stukjes tijd te kort komt, of dat tijd niet meer werkt.

Die beelden maakten mij rustig, het was een manier om de situatie te verwerken waarin ik terecht was gekomen.