Bericht voor thuisblijvers, 4 november

Monique Maan

Jaren geleden, ik werkte nog bij het Arnhems Studentenpastoraat, was ik een tijdje betrokken bij de Thomasvieringen. Het waren maandelijkse (oecumenische) vieringen in de Walburgiskerk. Eén van de kartrekkers was collega Han Hoekstra.

De Thomasvieringen kenmerkten zich door een grote vrijheid in de liturgie. Er was veel ruimte voor muziek, verbeelding en stilte. Nadat het thema van de viering aan de hand van een Bijbelverhaal verkend was, was een vast onderdeel ‘de Heilige Chaos’.

Waar in meer traditionele vieringen de preek vaak het centrum is, was in de Thomasviering die Heilige Chaos het moment van bezinning. Er was dan gelegenheid om ergens in de ruimte samen een lied in te studeren, er was een hoek waar mensen op creatieve wijze met het thema aan de slag konden gaan, je kon ook gewoon op je stoel blijven zitten om te mediteren, en er was een plek waar ieder die dat wilde een zegen kon ontvangen.

Het had inderdaad iets chaotisch, er was beweging en geluid. Maar heilig was het zeker ook! Mensen waren met aandacht en zorgvuldigheid bezig om zich het thema van de dienst eigen te maken, en om dat daarna met elkaar te delen – in verbondenheid die ook tot uiting werd gebracht met het delen van brood en wijn. Zo ontstond er een gemeenschap in het licht van Gods liefde.

Ik bewaar er goede herinneringen aan. De vieringen in de Walburgis zijn op enig moment gestopt. Maar wat goed is, kun je altijd weer opnieuw oppakken. In de Nieuwe Kerk bijvoorbeeld…