Bericht voor thuisblijvers, 9 november

Vroeg of laat moet bijna iedereen eraan geloven: de bril. Daarover gaat het deze week “bril”. Vaak is een bril erg wennen, maar na verloop van tijd wordt het een verlengstuk van jezelf en merk je nauwelijks dat je hem op hebt.

Sinds kort is dat weer anders. Bij binnenkomst van de kerk of de supermarkt met een mondkapje, beslaat de bril. Soms zie je dan zelfs zonder bril beter!

Er zijn ook een ander soort brillen: de manier waarop naar de dingen gekeken wordt of hoe men naar zichzelf kijkt. Zie je alles door een roze bril, of ligt overal een grauwsluier overheen?

 

Johannes Kon

Sedert mijn 15e jaar droeg ik een bril: die foto’s zijn gelukkig van Internet verdwenen; ik heb nooit begrepen, of ik nu bijziend of verziend was. Of wellicht helderziend ? In ieder geval heb ik mijn rijbewijs gehaald (55 jaar geleden).

Een roze bril heb ik nooit gehad; hooguit een rode en die koester ik.

Enige jaren geleden zei mijn oogarts in Rijnstate me: “Waarom draag jij eigenlijk een bril?”. Sindsdien liep ik met een bril met vensterglas in een titanium montuur, totdat die wegwaaide in een storm. Nooit gemist !

Jezus heeft volgens de Evangeliën  behartigenswaardig gesproken over de blinden en slechtzienden in Zijn tijd. In de onze zou Hij vast ambassadeur geworden zijn van Bartimeus c.a. en dat zeg ik absoluut niet badinerend.

Kies de bril die u past, maar vergeet nooit de eigenlijke boodschap : “zie naar elkaar om”. Daarvoor heb je geen bril nodig, slechts (?) een hart.