Bericht voor thuisblijvers, 18 november

Arjen Hiemstra

Het leven is als een weg die je gaat. Dat is de achtergrond van het thema van deze week. Dit jaar kwamen onze wegen voorbij het bordje ‘corona’. Op dit moment weten we nog niet helemaal wat dat bordje ‘corona’ voor ons betekent. Misschien is corona een lastige berg, misschien is het een peilloze afgrond, maar misschien is het voor veel mensen ook wel een woestijn waar je doorheen moet. Hoe je ondertussen de weg vindt?

Ik moest denken aan het intervisiegesprek – een geestelijk gesprek met vier collega’s over hoe het ons vergaat in onze gemeente – dat we eens per maand voeren. In deze maanden gaat het vooral over wat we kunnen in deze tijd. “En hoe houden jullie het vol?” vroeg één van ons de anderen via Skype. En toen was het even stil. En daarna begon één van ons te vertellen over de gebedsapp die zij volgde ‘Bidden onderweg’. Elke dag hoorde zij een stukje met daarbij een vraag ter overweging. Zo begon ze de dag en het deed haar goed.

Dat bracht anderen op ideeën: iemand las teksten van mystici, een ander was bezig met de spirituele autobiografie van Thomas Merton, weer iemand anders maakte lange wandelingen en ik bedacht me hoe ik toch regelmatig een artikel probeer te lezen uit oude jaargangen van het monastiek tijdschrift ‘De Kovel’. Zo was elk van ons op zoek naar inspiratie voor de weg door 2020.

Hoe u de weg vindt in tijden van corona? Die weg moet u zelf zoeken. Maar neem in ieder geval de ruimte. En zoek naar eigen spiritualiteit. Zoek het goede, het ware en het schone, want daar is God. En laat je weer voeden om die berg, die afgrond, die woestijn te passeren.