Bericht voor thuisblijvers, 21 november

Hubertien Oostdijk

Weg, een woord met meerdere betekenissen. Ik denk vooral aan de weg waarop je gaat, je levensweg. Onze levensweg kent hoogte- en dieptepunten. En zeker als je terugkijkt zie je mensen die op die weg van groot belang zijn geweest, mensen die je een stuk op weg hebben geholpen, mensen die je een luisterend oor boden.

Op de weg die je gaat, ontmoet je mensen met wie je een poos optrekt, met sommige mensen heel intensief, vele jaren lang, met anderen wat korter. Maar op een gegeven moment scheiden die wegen zich ook en ontmoet je weer nieuwe mensen. Juist deze week tekende ik een beroep naar Steenderen/Bronkhorst. Na bijna 20 jaar Arnhem een nieuwe weg. Dat betekent dat ik volgend jaar afscheid moet nemen van Arnhem, dat doet pijn, bij u en bij mij, maar betekent ook een nieuwe start.

Als je ouder wordt, op leeftijd bent, valt de levensweg soms zwaar. Je ontmoet minder nieuwe mensen, omdat je minder mobiel bent geworden, je verliest mensen door de dood en zo wordt het kringetje steeds kleiner. Juist op zo’n moment heb je mensen nodig, een luisterend oor. Regelmatig benadruk ik dan ook dat het goed is om naar elkaar om te zien, even te horen hoe het met iemand gaat, soms ontstaat er dan een klik en is het mogelijk om ook op hoge leeftijd nog mensen te ontmoeten.

Ik wens ons allen vele mooie ontmoetingen toe en goed om te weten, God gaat met ons mee op onze levensweg, soms wat meer zichtbaar, voelbaar, soms wat meer onzichtbaar.