Bericht voor thuisblijvers, 26 november

door Joost Röselaers

‘Suddenly hope!’ kopt The Economist deze week. 2020 wordt door velen beschouwd als een vrij dramatisch jaar maar op de valreep gloort er hoop. The Economist wijst op de overwinning van Joe Biden in de Amerikaanse verkiezingen maar vooral op de positieve verwachtingen rond een nieuw vaccin. Zou er dan licht zijn aan het einde van de Coronatunnel.

‘Suddenly hope’. Het is een treffende samenvatting van de periode van Advent, de vier weken voor Kerst. De dagen worden steeds donkerder. Je zou er moedeloos van worden. Dat moedeloze heeft echter niet het laatste woord. Want ‘het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen’.

Zo ver is het nog niet. Het vaccin is er ook nog niet. We hopen er op. En zo komen we onverwacht aan bij de kern van Advent. Want Advent draagt van zichzelf al de gedachte in zich dat het in deze weken gaat om inkeer en bezinning. Een tijd van hoopvolle verwachting waarin de reflectie op onze verwachtingen voor de toekomst de (stille) toon aangeeft. Maar hopelijk ook een tijd van omzien naar elkaar!

Inkeer voorafgaand aan de weg naar de ommekeer. Een ommekeer zal dit jaar nog meer dan anders vurig gewenst worden. Huub Oosterhuis verwoordt dat mooi in lied 460 (Liedboek).