Bericht voor thuisblijvers, 27 november

door Arjen Hiemstra

Of we thuis advent vierden? Ik kan het me niet herinneren. Het was een beetje ‘Rooms’, dus deden wij gereformeerden er waarschijnlijk niet veel aan. Kerst, dát was het grote feest, dat werd gevierd met een boom, met lichtjes en kaarsen. Maar advent? Er was zeker geen adventsproject, en er waren ook geen adventskaarsen in de kerk. En een boom stond er ook niet bij ons in de kamer begin december, die kwam pas net voor Kerst binnen.

Advent ben ik pas gaan vieren toen ik ging studeren en bij de studentenkerk terecht kwam. Toen gingen de luiken open. Van toen herinner ik mij de kaarsen, de vaste lezingen en de voorbereiding op wat komen ging. We dachten na over de dienst van kerstnacht, het koor repeteerde de liederen alvast en om mij heen zag ik de voorbereidingen voor het grote feest plaatsvinden. En ondertussen probeerden we ook na te denken over wat de komst van het kind voor ons betekende.

In de loop van de jaren is de adventsvoorbereiding intensiever geworden. In de winkels zie ik de lichtjes, hoor ik de speciale muziek, komen de receptenfolders voorbij. We hebben blijkbaar grote behoefte om deze periode een speciale kleur te geven. Toch heb ik de laatste jaren ook een grote behoefte aan eenvoud in deze tijd. Wat minder van die uiterlijke tekenen. Niet al die kilo’s lichtjes, een paar is genoeg. En laten wij dan vooral ook nadenken wat de komst van het kind nu voor ons betekent.