Bericht voor thuisblijvers, 5 december

,

Pierre Eijgenraam

Sinterklaasfeest was bij ons thuis vooral: gedichten maken. In dichtvorm lazen we elkaar als gezinsleden de les of prezen we elkaar. Dat ging niet altijd goed. Ik herinner me een Sinterklaasavond waarop mijn zus in tranen was toen ze na een sarcastisch gedicht een groot pakket openmaakte waar alle onvoltooide  handwerkjes van het afgelopen jaar in waren verzameld. En niet zo lang geleden stuurde mijn broer me nog een foto van een Sinterklaasgedicht dat ik ooit voor hem had gemaakt, waarin ik zijn –inderdaad verschrikkelijke- ochtendhumeur breed uitmat. Achteraf was het geen aardig gedicht en schaamde ik me om het terug te lezen.

Gelukkig kan het ook anders. We schreven ook gedichten om elkaar moed in te spreken of te troosten, en we staken de loftrompet over een behaald examen of een andere bijzondere prestatie. Maar dat hoeft natuurlijk niet alleen met Sinterklaas. Mijn echtgenote is in deze coronatijd weer begonnen met het schrijven van echte brieven, handgeschreven op mooi papier. Dat wordt door de ontvangers enorm gewaardeerd en ze krijgt ook mooie brieven terug.

Een bekende uitvaartorganisatie spoort ons zelfs aan om met onze lovende woorden voor ouders, familieleden, vrienden of collega’s niet te wachten tot bij zijn of haar crematie; het is veel mooier als iemand bij leven mag horen wat je in hem of haar waardeert! Misschien een goed idee voor deze Adventstijd: Geef elke dag een compliment aan iemand van de mensen om je heen. Want ook dàt geeft licht in donkere tijden.