Bericht voor thuisblijvers, 2 januari

,

Hubertien Oostdijk

Er is nog geen jaar geweest waar ik zo tegenop heb gezien en tegelijkertijd naar uit heb gezien als 2021. Zou dat echt het jaar zijn wat een eind aan corona maakt? Zou dat echt het jaar zijn waarin we weer terug kunnen naar elkaar aanraken, een hand geven, een zoen? Zou het echt het jaar zijn waarin de kerkdiensten weer voor iedereen toegankelijk zijn, waarin we naast elkaar kunnen zitten en vooral ook weer volop kunnen zingen?

Ik hoop het zo van harte! Maar tegelijkertijd maak ik me ook zorgen, want corona grijpt om zich heen, inclusief varianten van het virus en wat brengt dat voor extra onheil teweeg. En voorlopig zitten we in een harde Lock down en is alles dicht en mag je dankbaar zijn dat je werk hebt, te eten hebt. Voorlopig is het licht aan het eind van de tunnel, waar Rutte het over heeft, wel een heel klein lichtje, heel ver weg, tenminste zo voel ik dat. En dus maak ik me volop zorgen.

Daarom trof het mij extra dat de engel tegen de herders zegt, ‘wees niet bang, vrees niet’. En ik heb mij laten vertellen dat die woorden minstens 365 maal in de bijbel voorkomen, voor elke dag dus een keer!

Niet bedoeld als een dooddoener, maar als een echte belofte. Wees niet bang, zegt God, ‘Ik ben met je alle dagen tot aan de voltooiing van deze wereld’.

En misschien dat die belofte ons toch helpt om hoop te houden, perspectief te blijven zien.