bericht voor thuiszitters, 22 januari

Arjen Hiemstra

‘Een beetje bidden, dat was alles wat ik nog kon doen’ is de uitspraak van zuster Agnes, algemeen overste van de zusters van Schijndel. Ze doet die uitspraak in een interview met haar over het leed dat haar gemeenschap overkwam in de coronatijd: tien zusters uit de kloostergemeenschap in Schijndel stierven in de maanden maart-april 2020. En de medezusters konden hen niet bijstaan, konden geen afscheid nemen en konden zelfs niet bij de begrafenis aanwezig zijn.

Voor een kloostergemeenschap is bidden dagelijks werk en misschien wel daardoor had zuster Agnes in de loop der jaren geleerd om onder woorden brengen, onder ogen zien, hoe ze er aan toe was en die situatie van haar en van haar gemeenschap voor God neer te leggen. Zo leer je namelijk bidden: door te beschrijven wat jouw situatie is. Met je vragen, met je zorgen over jezelf, de mensen om je heen en de wereld waarin we leven. Soms ook zonder woorden te gebruiken je situatie te overdenken. Want ook zonder woorden kun je bidden.

‘Voor God neerleggen’, is voor mij de kern van bidden en als ik daarin slaag, geeft mij dat lucht. Wanneer ik het hele interview van zuster Agnes lees, dan merk je dat ‘een beetje bidden’ haar ook verder geholpen.

Overigens: het is een aardig boekje waarin het interview staat: Het verdriet van Brabant – Kerken en kloosters in bisdom Den Bosch ten tijde van corona. Het boekje vertelt over wat (Rooms-katholieke) kerken en kloosters in Brabant overkwam en hoe ze zich daar doorheen worstelden. Met twaalf woorden van bemoediging van Bisschop Gerard de Korte.