Bericht voor thuisblijvers, 9 februari

,

Monique Maan

Ooit lag er op Valentijnsdag een rode roos op de deurmat voor onze voordeur. Met drie dochters in huis leverde dat veel rumoer en gedoe op. Voor wie zou deze roos bedoeld zijn? En – minstens zo belangrijk – wie had die roos daar neergelegd? Het duurde tot ver na Valentijnsdag voor we erachter waren. Een vriendje van onze toenmalige overbuurjongen was gecharmeerd van onze oudste en had op Valentijnsdag al zijn moed bijeengeraapt en in alle vroegte de roos op de mat gedeponeerd. Na verloop van tijd wilde hij via de buurjongen toch wel graag weten hoe z’n geheime missie overgekomen was. En zo werd zijn identiteit onthuld. Het is niets geworden tussen die twee, maar ik herinner me nog wel de spanning en de grapjes die die ene roos met zich meebrachten.

Binnenkort is het weer Valentijnsdag. Ik verwacht nu geen roos op de deurmat. De dochters zijn de deur uit en de kleindochter die bij ons woont, is nog te klein voor dit soort acties (denk ik). Maar toch, hoe leuk zou het zijn om als verrassing bij iemand die je een warm hart toedraagt, of die je graag een glimlach bezorgt, iets op de mat te leggen? Stiekem, en zonder afzender te vermelden. Er moeten in deze corona-tijd toch genoeg mensen te bedenken zijn bij wie je het zou kunnen doen. Fijne en verrassende Valentijn gewenst!