Bericht voor thuisblijvers, 15 maart
‘Kleren maken de man’, zegt het spreekwoord, en voor vrouwen is dat vast niet veel anders. Trek een net pak aan en je voelt je opeens héél belangrijk, doe je sportkleren aan en je bent twee keer zo fit als een half uurtje daarvoor. En wie vindt het niet fijn om op een feestje ook ècht feestelijk voor de dag te komen?…
Maar wat nu als je geen kleren hebt, of niet de juiste? Tijdens mijn stage in Nicaragua heb ik me er vaak over verwonderd dat de mensen er (bijna) allemaal zo netjes uit zagen. Hoe kan dat in één van de armste landen van de wereld? Het antwoord ontdekte ik in de tijd daarna: juist wie arm is, laat dat liever niet zien. Je doet je uiterste best om er –voor jezelf en voor anderen- zo goed mogelijk uit te zien.
‘De naakten kleden’… Dat heeft dus iets te maken met menselijke waardigheid en met het beschermen daarvan. Soms in letterlijke zin: er zijn kledingbanken waar mensen voor een sollicitatiegesprek nette kleren kunnen uitkiezen. Maar evenzeer in figuurlijke zin door mensen niet te vernederen of belachelijk te maken. Je medemensen altijd met respect behandelen; misschien is alleen dat al een manier om ‘de naakten te kleden’…
Nog iets heel anders: Mijmerend over dit thema kwam mij ook het sprookje in gedachten van de keizer zonder kleren. Politici op campagne beloven ons van alles en doen zich gewichtig voor. Maar bij sommigen is het ‘veel geblaat en weinig wol’; de mooie praatjes hebben niet bij allen veel om het lijf. Aan ons allen de uitdaging om daar doorheen te kijken en deze week in het stemhokje (of per post) de juiste keuze te maken!
Met een hartelijke groet van de redactie,
Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra
Maandag 15 maart, door Arjen Hiemstra
De naakten kleden: ik heb er niet zo’n beeld bij wat we nu precies moeten doen. Ja, eens hoorde ik het verhaal van hoe de zoon van een dominee (het was niet mijn zoon) na zijn werkvakantie uit Costa Rica terugkwam en alleen nog zijn korte broek en een shirtje en sandalen aanhad. De rest had hij bij de arme kinderen gelaten. Hij is later een beroemde televisiepresentator geworden.
En natuurlijk ken ik ook het verhaal van de heilige Sint Maarten die als soldaat op zijn paard de helft van zijn mantel schonk aan een arme bedelaar die hij tegenkwam bij de poort van de stad Amiens. De omstanders lachten hem vervolgens wel uit, maar in de nacht verscheen hem in zijn slaap Christus, die bekleed was met het stuk mantel dat hij had afgestaan.
De naakten kleden: ik heb eens een dementerende mevrouw in het verpleeghuis waar ik werkte proberen duidelijk te maken dat ze kleren moest aantrekken en niet bloot over de gang moest lopen omdat andere bewoners dat vervelend vonden. Dat had ik beter niet kunnen doen, want toen werd ze kwaad op mij.
Het werk van barmhartigheid over de naakten kleden lijkt in ieder geval te betekenen dat je er veel voor over moet hebben. En dat je je geen zorgen moet maken over je eigen decorum. Want het kan zijn dat jaren later nog verteld wordt hoe raar dat is, dat je uitgelachen of boos benaderd wordt op het moment dat je er iets mee doet. Maar misschien geldt dát ook wel voor alle Werken van Barmhartigheid.
