Bericht voor thuisblijvers, 17 mei
Pinksteren komt er aan. Het feest voor de Geest. Na Kerst, Pasen, Hemelvaart komt Pinksteren. Misschien hebben wij altijd wat meer moeite met Pinksteren (en Hemelvaart) dan met Kerst en Pasen. Want ja, je weet niet zo goed wat je je er bij moet voorstellen: van die vlammen van vuur en van die apostelen die plotseling in allerlei vreemde talen begonnen te spreken en een wind die de deuren van het huis open blaast, dat vinden wij maar soms maar lastig voor te stellen. En dat blijkt ook wel als willekeurig onbekenden in de straat gevraagd worden wat Pinksteren betekent.
Pierre Eijgenraam en Arjen Hiemstra, redactie
Maandag 17 mei – Elsje Pot – Hierboven
Geest van hierboven en onze Vader die in de hemel zijt, wat zingen en zeggen we daar eigenlijk mee, vraag ik me opeens af. Feitelijk geloof ik niet dat geest en God te lokaliseren zijn ergens boven ons, ik ervaar dat meer in en om mij (niet continu, maar soms even). Toch spreek en zing ik er vrolijk op los gebruik makend van beelden, die niet rationeel zijn.
Zo’n 25 jaar geleden reed ik met drie jongetjes op de achterbank van de auto richting de kerk waar ik zou preken. Ze waren met elkaar aan het praten en op zeker moment werd hun blik gevangen door de prachtige lucht, waarin de wolken goudomrand waren door de zon, die daarachter hard bezig was tevoorschijn te komen. Opeens hoorde ik de vrolijke kinderstemmetjes zeggen: daar is Henny, ze wezen elkaar aan waar precies, het moest natuurlijk wel de mooiste goudomrande plek zijn.
Kinderen wordt verteld dat overledenen “naar boven gaan”, bij God in de hemel zijn, of als er geen geloof is om op terug te vallen, dat ze een sterretje geworden zijn. De drie bij mij in de auto konden door die wonderschone lucht de woorden van volwassenen in een eigen beleving omzetten.
Om verlies, verdriet, geloof, vertrouwen en liefde onder woorden te brengen maken we gebruik van beeldtaal en door die beelden kunnen we dingen zeggen of zingen, die we met alleen ons verstand niet zo zouden uitspreken.
Dat moment in de auto was hartverscheurend en ontroerend mooi tegelijk.
