Bericht voor thuisblijvers, 15 juni

,

Kees van Keulen

“Oud en der dagen zat”, wat moet ik met zo’n thema! Ik voel me niet oud en zeker niet van dagen verzadigd. Daar zit dus geen “Berichtje” in. En de discussie over “voltooid leven” was al dichtgetimmerd voordat ze goed op gang was gekomen. Citaten uit Prediker dan? Word ik niet vrolijk van. Maar dikke kans dat ook ik ermee te maken krijg. Dus, daar gaat ie!

Hoe zal ik me voelen als ik aan het einde van mijn leven ben gekomen en, misschien wel, grenzeloos lijd? Sommigen weten al eerder wat ze zullen doen en vullen een euthanasieverklaring in. “Als ik in een verpleeghuis moet worden opgenomen”, zeggen ze, “geef mij dan maar een spuitje.” Ik ben nog niet zover, weet niet hoe ik erover denk als ik ervoor sta. “Laf” zullen velen? sommigen? zeggen. “Je wilt niet onder ogen zien wat ook jouw toekomst is.” “Mij best!” denk ik dan. S.v.p. geen discussies in de zin van wat wel of niet mag. Hoeveel acties voeren we niet uit die het leven bekorten of verlengen! En soms ervaar ik nauwelijks verschil tussen euthanasie en andere medische handelingen. Ik vind euthanasie “zo ruw”, zei één van mijn broers, en dat kan ik hem nazeggen. Desondanks … zou het ook “genade” kunnen zijn?

Maar om het maar bij mezelf te houden, ik hoop, moet eraan werken, dat ik mijn leven niet zal laten verpesten door aftakeling, maar er vrouwmoedig mee om weet te gaan.

O, ik ben pas 71.