Bericht voor thuisblijvers, 20 juni

Arjen Hiemstra

Mijn moeder is 86 jaar oud en ze is de dagen nog niet zat. Ja soms heeft ze wel eens moeite met de dingen, maar over het algemeen is ze optimistisch en probeert ze op de hoogte te blijven van het doen en laten van de kinderen en kleinkinderen.

Hoe ze het vol houdt? “Ik zoek elke dag maar weer iets om te doen”, zegt ze dan. En dan vindt ze weer een haakwerkje voor het Vrouwen Zendings Thuisfront, of gaat ze een broek repareren van een kleinkind dat dichtbij woont. En soms is er een kleinkind dat gezellig met haar gaat rijden en praten in de auto. Of is mijn zus er om haar uit te nodigen in haar grote tuin om dan samen de aardbeien tot jam te koken en van de tuin te genieten.

Of ik ook zo ver zal komen als mijn moeder weet ik niet. De mannen in de familie – ze rookten – werden niet zo oud. Voorlopig is er nog veel werk en zijn er nog zoveel dingen waar ik belangstelling voor heb maar waar nu weinig tijd voor is. Maar ook later hoop ik dat ik de frisheid en de soepelheid heb om bij te dragen aan mijn omgeving.

Volgens mij was dat het ook waarom Job of Abraham of Izaäk zijn dagen zo zat was: omdat hij niets meer kon bijdragen voor de wereld om hem heen. Dan komt er ook weinig terug uit die wereld en wordt het stil. En daar heb je snel genoeg van.