Bericht voor thuisblijvers, 27 juni

Arjen Hiemstra

Afgelopen woensdag was het 25 jaar geleden dat ik bevestigd werd als predikant in mijn eerste gemeente. Een feestelijke gebeurtenis op een zonnige zondag in een kerkje in Vollenhove. Mijn stagepredikant deed de bevestiging, iedereen blij en uitgelaten, een mooie dienst en na afloop een ontmoeting met familie, vrienden en gemeenteleden van de nieuwe gemeente. En alles zag er mooi uit, er lag een onbekende loopbaan te wachten.

Wat er ook mooi uitzag was mijn toga. Want ja, de dominee moest er ook een beetje netjes uitzien; ik was nogal liturgisch gezind in die dagen (en nog), dus daar hoorde een witte toga bij. Tot die gebeurtenis had ik geen inkomen, terwijl mijn echtgenote maar een half inkomen had. Dus de toga was wel een rib uit ons lijf: vierhonderd vijftig gulden! Om de kosten te drukken koos ik voor twee stola’s met aan de binnenkant en de buitenkant twee verschillende liturgische kleuren. Door de stola om te draaien bevond je je plotseling in een heel andere liturgische sfeer.

Inmiddels zijn we een kwart eeuw verder. De kerk is veranderd (op veel plekken minder vol geworden). De wereld is veranderd (11 september, oorlog in de golf, onvrede in de politiek, corona). Toch is de toga nog altijd dezelfde. Misschien is ze een beetje meer gesleten. Zoals ook de dominee een beetje gesleten is. Aanvankelijk was hij toch wel erg bezig met de dingen uitleggen die hij op de universiteit geleerd had.

Een rib uit ons lijf was het. Maar ach, daar zijn wel meer mooie dingen uit voortgekomen