Bericht voor thuisblijvers, 6 juli

Oost, west… Elsje Pot

Als je de media mag geloven, dan valt op ‘oost west, thuis best’ nog wel wat af te dingen. ‘Mensen snakken naar bewegingsvrijheid, willen op vakantie, willen eruit, iedereen wil weer los gaan’ zo klinkt het op televisie en lees ik in de krant. Het lijkt alsof iedereen schoon genoeg heeft van het noodgedwongen thuis zijn, de weinige mogelijkheden die er waren voor vertier. Het roept de vraag op: hoe best is het thuis eigenlijk?

Er zijn kinderen die opgroeien in een onveilige thuissituatie. Kinderen die mishandeld worden, kinderen waar niet goed voor wordt gezorgd, vrouwen en mannen die elke onenigheid proberen op te lossen met drank en/of slaan. Dat maakt het ‘thuis best’ ook niet erg aannemelijk. Alhoewel het ook in dergelijke situaties vaak moeilijk blijkt om te breken met dat ‘thuis’.

Ik bewaar veel mooie en goede herinneringen aan allerlei vakantiereizen naar het oosten, westen, zuiden en noorden, maar weggaan geeft altijd stress en ik vind het heerlijk om na een vakantie weer thuis te komen en om gewoon weer in mijn eigen bed te slapen.

Als ik heel eerlijk ben: misschien ben ik in mijn hart wel een huismus.