Bericht voor thuisblijvers, 11 juli

Oost west,… Jos Hordijk

Oost West, thuis best doet mij denken aan me veilig voelen. Niet in de zin van veilig of onveilig in een oorlog of in het verkeer, maar veilig als in ‘me geborgen weten’. We hadden vroeger een zomerhuisje in Oostvoorne, dat had mijn vader zelf getimmerd. Hoe we daar met ons gezin in gepast hebben herinner ik me niet meer, maar we gingen er de weekends en in de vakanties met ons hele gezin naar toe, 8 personen. Het verhaal gaat dat mijn moeder mij nogal eens kwijt was en dan riep ‘Josje, waar ben je’ en dat hoorde ze mijn stemmetje dat riep  ‘in de duime’. Die herinnering geeft mij een veilig gevoel. Er liep een spoorlijntje van Tuindorp Vreewijk naar Oostvoorne, we gingen dus met het trammetje. In Oostvoorne is mijn liefde voor de zee begonnen. Op vakantie naar de zee is voor mij echt thuiskomen. Dat kan de Noordzee zijn , maar ook de Egeïsche zee. Wij waren eens op vakantie in Thailand, daar was de zee warm. Onze Thaise vriendin vertelde dat ze de Noordzee maar één keer had geprobeerd en hem veel te koud vond. Ik voel me thuis in die zee, heerlijk. En gelukkig ervaar ik  het ‘Oost West, thuis best’ gevoel ook als ik voor mijn eigen voordeur sta. Net als in mijn jeugd, daar ligt een basis. Het is fijn om een huis te hebben waar ik me welkom voel, een mens waarbij ik thuis kom. Oost West, als iedereen dat nou eens had….