Bericht voor thuisblijvers, 12 juli

Die vreselijke sport, Jos Hordijk

Die vreselijke sport…  Geen makkelijk onderwerp! Het eerste wat ik denk is: wie heeft dàt nou bedacht? Maar dat mag ik vast niet vragen. Wist ik maar wat er bedoeld wordt met ‘die vreselijke sport’. Voor veel mensen is sport toch hun lust en hun leven? Al is het maar op tv, voetballen, volleyballen, turnen, hippische sporten, tennissen, voor iedereen wat om naar te kijken. Wereldkampioenschappen, Olympische spelen, de Paralympische spelen. Daar genieten toch heel veel mensen van? En sporten is gezond, vooral als het buiten is. Hardlopen, joggen, kijk maar eens in het Sonsbeekpark op een mooie dag.

Zelf beoefen ik geen enkele sport, maar paardensport met dressuur en springen vind ik op tv best mooi om eens naar te kijken, eens per jaar. Wielrenners  lijken het ook zo gezellig te hebben met elkaar op  zondagmorgen. Ze schreeuwen altijd zo attent als ze me inhalen. Maar ik heb niets negatiefs over wielrenners  te melden zolang ze mij niet van de sokken rijden op de dijk. Daar lees ik trouwens wel veel negatieve berichten over in de krant; dat ik niet meer zonder helm op de dijk zou mogen fietsen omdat ik te hard zou gaan op mijn elektrische fiets die niet harder kan dan 25 km per uur.

Over de krant gesproken, daar gaat mij een lichtje op. De krant op maandag vind ik nooit veel aan, en ik weet wel hoe dat komt? Op maandag staat de krant vol geschreven met verhalen over  ‘die vreselijke sport’.