Bericht voor thuisblijvers, 14 juli
Die vreselijke sport, Arjen Hiemstra
Mijn sport is het fietsen. Heen en terug naar mijn werkkamer in de kerk aan de Rosendaalseweg, over de Veluwe, maar vooral ook het stuk over de dijk van Westervoort naar Tolkamer en verder Duitsland in. Ik kan er behoorlijk fanatiek in zijn: het materiaal moet in orde zijn, de kleding functioneel. Tegelijkertijd gaat het mij niet om de snelheid, de fiets is te zwaar om toptijden mee te rijden. Het gaat om het bezig zijn, een beetje conditie te houden en de gedachten te verzetten.
De sport van mij is verder niet gevaarlijk. Hoewel.. enkele jaren geleden ben ik al dagdromend en nadenkend op zo’n rood-wit middenpaaltje op het fietspad, gereden. Voorvork gebogen en ik lag op de grond aan de andere kant van het paaltje.
Op de rivierdijk is het druk in het late voorjaar en in de zomer. In het najaar en in de winter is het er rustiger. Dat zijn de mooie momenten: dan is er ruimte om al dagdromend je te verplaatsen en te verwonderen over wat je ziet: brede rivieren die traag door oneindig laagland gaan. Dan ook is er ruimte om na te denken over mijn werk, over wat er nog gedaan moet worden, over de zorgen en moeilijke situaties. Er zijn veel boten te zien op de rivier. Ze worden steeds groter. Verbazingwekkend!
Maar een vrouw aan dek die psalmen zingt is niet te horen…
