Bericht voor thuisblijvers, 24 juli

Arjen Hiemstra

Het is eng om bij het fietsen het stuur los te laten en met je heupen de fiets te sturen. Het is trouwens ook bij wet verboden. Het is ook eng om allerlei dingen te doen (een preek te houden, een orgel te bespelen – de collega-schrijvers schreven er al over) zonder een gedegen voorbereiding. Uit de losse pols leven en je laten verrassen door wat komt vinden we steeds moeilijker. We willen graag alle risico’s uitsluiten. En als er een keer iets fout gaat, dan moet er een schuldige worden aangewezen, dan is het niet zomaar pech.

Hoe zou dat toch komen dat we zo angstig zijn geworden voor het onbekende, het niet geplande, dat we alle risico’s proberen uit te sluiten?

Is dat misschien omdat we tegenwoordig niet zo snel ons leven in handen leggen van de Eeuwige en dat we er niet tegen kunnen dat we maar moeten zien wat het leven met ons voor heeft?

In de afgelopen anderhalf jaar is gebleken dat ondanks alle kennis er soms veel onduidelijk blijft. “In crises als deze moet je met 50 procent van de kennis 100 procent van de besluiten nemen, en de gevolgen daarvan dragen” zei een politicus, en later voegde hij er aan toe dat die 50 procent kennis nog te hoog ingeschat was.

Misschien om te overdenken in de komende tijd: we weten niet alles in ons leven. En we moeten er maar op vertrouwen dat het goed komt. Dat is leven uit de losse pols…