Bericht voor thuisblijvers, 3 augustus

Jos Hordijk

‘Spoorloos’ is een van mijn favoriete tv programma’s. Het programma, waar ik al jaren naar kijk, heeft zich sterk ontwikkeld. Kwam er vroeger een ouder over uit een ver land om in een hotel verenigd te worden met een verloren of afgestaan kind, nu gaan we mee op reis. Tijdens het kijken wanen wij ons op de achterbank bij Derk Bolt en genieten van zijn zoektochten. We leven ook mee met de kinderen, in Nederland  opgegroeid en volwassen geworden. We kijken waar ze vandaan kwamen en hoe Nederlands ze geworden zijn.

De manier waarop ik er naar kijk is in de loop der jaren ook veranderd. Ik heb meer kennis over cultuurverschillen  ontwikkeld, door mijn werk en ook door mijn eigen nazaten, waarbij ik de enige ben die niet zo’n mooi kleurtje heeft.

Mijn eigen kinderen met hun Indische vader eten zelden of nooit meer de kost die ik hun vroeger voorschotelde. Mijn( klein)kinderen weten echt niet wat klapstuk is. Nu eet ik zelf ook niet meer zoals vroeger bij mijn ouders thuis. Ik eet biologisch en al 40 jaar vegetarisch, maar ik voel me toch nog steeds geworteld in mijn opvoeding in een andere tijd, met mijn kerk, mijn koor, mijn boeken, mijn rokken, mijn korte haren en mijn liefde voor de tv. Mijn nageslacht  voelt zich 100% Arnhems, kijkt geen tv meer. Zij gamen, kijken naar netflix, gaan naar de escaperoom en eten sotosoep, rendang, smoor en gado gado. Hun smaak verloochent hun wortels niet. De tijdgeest ook niet.