Bericht voor thuisblijvers, 13 augustus

,

Pierre Eijgenraam

Vanuit mijn studeerkamer zie ik twee bomen in onze tuin staan. De ene is een conifeer, waarover ik al eens eerder schreef. Toen ik 25 jaar geleden hier kwam wonen stond hij in een rijtje met vijf of zes soortgenoten. De andere zijn een voor een verdwenen, vermoedelijk omdat de struiken er omheen steeds groter werden. Maar die ene heeft het volgehouden en is zo hoog geworden als het huis zelf. Helaas heeft hij het loodje gelegd in de droge zomer van 2018. We moeten hem eigenlijk omzagen, maar hij staat er nog omdat ik zo’n dode boom eigenlijk heel mooi vind en omdat hij veel vogels aantrekt.

De andere boom stond er 25 jaar geleden nog niet. Hij is begonnen als zaailing en inmiddels uitgegroeid tot een forse boom. In Frankrijk heet hij ‘Monte-aux-cieux’: boom die naar de hemel groeit.

Samen hebben ze voor mij een symbolische betekenis. Ze laten mij zien hoe snel de tijd gaat en hoeveel er in de loop van de jaren kan veranderen. De conifeer staat voor wat is doodgelopen, voor illusies die ik heb moeten loslaten en verlies dat ik heb moeten incasseren. De hemelboom staat voor wat er is gegroeid, wat ik heb kunnen opbouwen of dankbaar heb zien ontstaan. De boom groeit steeds verder en krijgt ook steeds meer nakomelingen elders in de tuin –waarvan ik een deel met wortel en tak weer moet uitroeien… Zou dat laatste ook symbolisch zijn???