Bericht voor thuisblijvers, 16 augustus
Deze week over het thema ‘volhouden’.
Pierre Eijgenraam
‘Ik ben niet echt een volhouder’, wilde ik al schrijven. Veel van mijn mooie plannen en goede voornemens sneuvelen al binnen een paar weken. Maar toen ik er wat langer over nadacht, merkte ik dat er best veel dingen zijn die ik wel lang heb volgehouden. Judo bijvoorbeeld, waar ik een paar weken geleden over schreef. Of de kinderen naar school brengen, dat heb ruim tien jaar elke dag gedaan vanaf het moment dat de eerste naar de basisschool ging. Daarna heb ik nog vele jaren voor hen een lunchpakketje klaargemaakt, ook al konden ze dat eigenlijk best zelf.
Zingen is ook zoiets. Vanaf het moment dat ik mij voornam om weer iets aan muziek te doen en mij aanmeldde bij een kamerkoor, ben ik daar enthousiast, maar ook heel serieus mee doorgegaan. Soms met de moed der wanhoop, maar veel vaker met grote vreugde: ‘hoe heb ik ooit zonder gekund?’
Mijn zus kreeg eens voor Sinterklaas een grote doos om uit te pakken. Daar zaten alle handwerkjes in waar ze dat jaar aan was begonnen zonder ze af te maken. Ze was niet ‘amused’, maar heeft later toch carrière gemaakt in de modewereld.
Volhouden, is dat eigenlijk wel een deugd? Als het gaat om dingen waar je in gelooft, of veel plezier aan beleeft, dan gaat het (bijna) vanzelf. Gaat het om dingen waar je al met tegenzin aan begint, dan is het misschien beter je te bezinnen op ‘de kunst van het stoppen’.
