Bericht voor thuisblijvers, 17 augustus

Kees van Keulen

Ik kom uit een familie waarin dominees niet op een voetstuk stonden. Er kon (en dan vooral door mijn generatie) over sommigen wel eens laatdunkend worden gesproken. Nee, maakt u zich geen zorgen, dan ging het niet over predikanten van hier en nu.

Toen ik laatst broers van mij wat Berichten voor Thuisblijvers van mijn hand liet lezen, kreeg ik er links en rechts van langs, maar ik kreeg ook van één van hen het grootste compliment dat ik uit die hoek kan krijgen: “Geen gezalf, geen stichtelijk gedoe en geen ds.-overdenkingen.” Er klinkt iets cynisch’ in door. Of hij ook zo zou hebben gereageerd als ik hem tevens een paar “Berichten” van onze predikanten te lezen zou hebben gegeven, is de vraag.

Vanwaar deze inleiding? Ons kerkelijk bedrijf zit al jaren in de hoek waar de klappen vallen. Ik hoef geen voorbeelden te geven, want vrijwel alles van ons kerkelijk leven bevindt zich onophoudelijk in een neergaande lijn. En dan ben ik ervan onder de indruk, dat onze predikanten, ondanks deze trend, met een niet aflatende motivatie en inspanning doorgaan, proberen ervan te maken wat haalbaar is. Het is toch een prestatie van formaat, dat dit jarenlang, dag in dag uit, wordt volgehouden! Natuurlijk, soms zullen ze weleens een ander gevoel hebben, maar toch, hun inzet en betrokkenheid lijken niet kapot te krijgen. En dat mag ook gezegd worden!