Bericht voor thuisblijvers 1 september

Jos Hordijk

 Als 6 jarige werd ik iedere woensdagmiddag door mijn moeder het huis uitgestuurd. Naar de bieb. Voor ik het huis uit ging moesten er boeken uitgezocht worden in een catalogus. De titels schreef ik over op een velletje papier en daar ging ik met een tas aan mijn arm bungelend. Bij de bieb aangekomen nam ik plaats in de rij en wachtte op mijn beurt. Als ik aan de beurt was gaf ik mijn briefje aan de mevrouw achter de balie. Zij keek erop en ging op zoek naar de gewenste boeken. Met een paar boeken in de hand kwam ze terug en deelde mee of de gevraagde boeken wel of niet ‘thuis’ waren.

Zo is mijn lezende leven begonnen. Ik heb nooit boeken ‘moeten’ lezen voor een boekenlijst, nooit aan een leeskring meegedaan. Ik ben altijd leesgierig gebleven. Mensen die weten dat ik graag lees geven me wel eens een boek cadeau, maar dat blijft langer in de kast liggen. Ik vergeet het te lezen. Ik honger nooit zo naar die boeken als naar mijn biebboeken. Vreemd vond ik dat, tot het kwartje viel. Het grootste deel van mijn leven moest een boek na 14 dagen terug en dan moest ik het wel uit hebben.

Ik heb zoveel van boeken genoten, uit boeken geleerd, me ontwikkeld. Het begon bij dat meisje dat tegenstribbelend vanaf haar zesde jaar door haar moeder naar de bieb werd gestuurd. Daar ben ik mijn moeder eeuwig dankbaar voor. Een goed begin is het halve werk.