Bericht voor thuisblijvers, 28 september

Elsje Pot

Opnieuw beginnen of nog liever: met iets nieuws beginnen, ik houd er wel van. Maar dat is wel iets anders dan ‘alles wordt nieuw’. Voor dat laatste denk ik toch echt meer aan wat ons eventueel na dit leven te wachten staat. Ik kan me niet voorstellen dat in dit leven alles nieuw wordt voor mij. Hoeveel er ook kan veranderen: verhuizen, pensioen, verlies, ander werk, geboorte, je brengt toch altijd ook je oude zelf mee en ik vermoed dat het oude zelf er pas niet meer is na dit leven.

Toch zou het best wel leuk zijn als in dit leven alles nieuw zou kunnen worden. Ik denk aan een wereld waarin mensen als zusters en broeders met elkaar samenleven. Een wereld waarop alle mensen de aarde koesteren, beschermen en bewaren, zodat de generaties na ons er ook nog plezier aan beleven. Een samenleving waarin de kleur van je huid of genderidentiteit geen reden meer is om mensen buiten te sluiten of te discrimineren, een wereld waarin niet alles zo ongelijk verdeeld is en waarin niemand bang hoeft te zijn.

Ik vrees dat het een droom blijft, maar ik hoop dat er desondanks steeds weer mensen zijn die iets van die droom waarmaken, dat er plekken zijn waar dat kan, plekken waar de droom van ‘alles wordt nieuw’ levend gehouden wordt. En het zou mooi zijn als ook de kerk, de geloofsgemeenschap zo’n plek zou willen en kunnen zijn.