Bericht voor thuisblijvers, 1 oktober

Jos Hordijk

Boeiend thema deze week, er borrelt van alles op. In de zondagsbrief ( 5-9)werd geschreven over de Nachtstemmer van Maarten ’t Hart. Ik herkende zoveel in de hoofdpersoon. Het denken in flarden van psalmen en gezangen ken ik zo goed.  Als er zo’n flard binnen waait komt de melodie ook naar boven. Losse zinnen bezorgen tekst en melodie bij mij terug.  Wat waren het akelige teksten soms. Ooit leerde ik zingen:

‘God enkel licht,

voor wiens gezicht

niets zuiver wordt bevonden,

ziet ons bevlekt,

met schuld bedekt,

misvormd door duizend zonden’.

Het onderwerp van vandaag komt ook uit een liedje: Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw.

Al die oude liedjes zijn herschreven, vernieuwd, maar zo heb ik ze niet in mijn hoofd en de nachtstemmer ook niet. Ik ben zo blij dat de teksten vernieuwd zijn. Stel je voor dat mijn kleinkinderen nu zouden leren dat zij misvormd zijn door duizend zonden. Wie zou dat nog accepteren? De oude psalmmelodieën zijn grotendeels bewaard gebleven en daar ben ik blij mee. Want met de melodie resoneert de geschiedenis in mijn gevoelsleven.  Mijn gereformeerde geschiedenis bestaat niet alleen uit ouderwetse opvattingen en teksten. Die heb ik ergens geleerd, maar niet geïnternaliseerd. Die melodieën verbinden mij steeds met de mooie momenten in mijn jeugd, ze horen bij mij. Door de muziek in de kerk word ik geraakt, daar ben ik ontvankelijk voor. En de teksten zijn vernieuwd. Alles wordt nieuw, daar hoop ik op, daar kijk ik naar uit.

Met een onverwrikt vertrouwen.