Vanaf de zijlijn

Pierre Eijgenraam

In de zomer van vorig jaar, na de eerste lockdown, mochten er weer 75 mensen op zondag naar De Kandelaar komen. Meestal bleef het bij ongeveer veertig, totdat er na de dienst weer koffie werd geschonken. Opeens zat de kerk weer ‘vol’. ‘Kennelijk is de koffie belangrijker dan de preek’, mopperden wij als predikanten. Het deed mij denken aan een kloosterbezoek van jaren geleden. Er was daar geen programma voor de gasten, behalve de dagelijkse gebedsdiensten en de maaltijden. Het koffie-uurtje liep vaak lang uit en was aanleiding voor mooie gesprekken. ‘Koffie, dat is toch eigenlijk het achtste sacrament van de kerk’, riep één van de gasten –pater jezuïet- op een dag. ‘Ja, of het derde’ zei ik –want de protestantse kerk erkent alleen avondmaal en doop als echte sacramenten. Daar hebben we nog lang over doorgepraat.

Koffie is veel meer dan alleen een kopje bruin warm water. Het schept gemeenschap en het biedt (een bakje) troost. Onder het genot van een kopje koffie wisselen we ervaringen uit, bekrachtigen we ons gevoel van bij elkaar-horen, komen we op adem en verzamelen we moed om verder te gaan. Het gaat niet om de smaak. ‘Het smaakt zo smerig en toch verlang je er steeds weer naar’ zei een medestudent eens over de koffie in de kantine van de VU. De Geest vindt altijd wel wegen!