Vanaf de zijlijn

Elsje Pot:

Wanneer begin je met koffiedrinken? Toen ik een puber was, ging ik in de vakanties wel eens een dagje met mijn moeder naar Amsterdam. Na de treinreis en de wandeling over het Damrak was het voor mijn moeder tijd voor een kop koffie. Zij haalde mij over om in de lunchroom van de Bijenkorf de Wiener Melange te proberen, met de woorden: “Die vind je vast lekker”.

Blijkbaar was ik nog geen koffiedrinker op dat moment. En inderdaad, het was heel lekker, ik heb geloof ik nooit meer zulke lekkere koffiegedronken. Gewone koffie met slagroom komt een beetje in de richting. Een koffieleut ben ik nooit geworden, ik houd het doorgaans bij twee kopjes op de ochtend en bij voorkeur eet ik daar iets zoets bij. Koffie met niks erbij vind ik eigenlijk niet lekker. In al die jaren op huisbezoek heb ik daar nooit aan kunnen wennen. En op een terras ben ik altijd teleurgesteld als er geen koekje bij de koffie zit.

Gelukkig krijg je op huisbezoek vaak wel versnaperingen bij het kopje koffie aangeboden, meestal wordt er moeite gedaan om iets lekkers in huis te halen voor de dominee. Daar hoor je mij dan ook nooit “nee” tegen zeggen, tot vreugde van de gastheer of -vrouw, die zich heeft uitgesloofd om mij wat te kunnen presenteren.

Misschien drink ik alleen maar koffie om een excuus te hebben om te snoepen. Thee lust ik namelijk best zonder koek, taart of chocolade.