Vanaf de zijlijn

Monique Maan

‘Ik kom pas weer als we mogen zingen en als we weer koffie mogen drinken na de dienst’. Het was één van de reacties die ik kreeg toen we vorig jaar in de zomer weer voorzichtig aan kerkgangers gingen toelaten bij de kerkdiensten. Na een aantal maanden onlinevieringen met alleen medewerkers mochten er weer 30 mensen aanwezig zijn. Maar zonder zang en zonder koffie na de dienst. Voor de mevrouw die ik sprak dus reden om (nog) niet te komen.

De coronatijd was leerzaam om te ontdekken wat voor mensen belangrijk is. Ik had altijd het idee dat we als geloofsgemeenschap weliswaar een sociale functie hadden, maar het ging toch vooral om de inhoud van de dienst? Ik heb mijn mening moeten bijstellen… De ontmoeting na de dienst (met koffie) bleek voor velen minstens zo belangrijk als de dienst zelf.

Nu is het makkelijk om daar wat schamper over te doen. Ontmoeten kun je elkaar toch ook bij de supermarkt, of in het buurtgebouw? De kerk is toch zeker wel wat meer? Daar gaat het toch om God, om de Bijbel, om het geloof?

Ja, natuurlijk gaat het daar in de kerk om, maar God, Bijbel en geloof kunnen niet zonder mensen. Mensen met belangstelling voor elkaar, voor elkaars wel en wee, voor hun dromen en voor de zorgen die het leven kunnen beheersen. Het is juist dat dagelijks bestaan waarin het verhaal van God en mensen kleur krijgt en waaraan het kleur geeft.

Met een kopje koffie erbij.