Vanaf de zijlijn

Kees van Keulen:

Om met de deur in huis te vallen, ik wilde vroeger bouwmeester worden.

Zoals anderen postzegels, sigarenbandjes, speldjes, suikerzakjes, of sleutelhangers spaarden, deed ik dat in mijn jeugdjaren met iets meer verhevens: plaatjes van kerktorens. Het plakboek heb ik nog. Als ik op de middelbare school voor Nederlands een spreekbeurt moest houden, bij de heer Van Beusekom, heb ik het wel over kerktorens gedaan. Ik liet een aantal plaatjes uit het plakboek zien en vertelde er wat over. Voordeel: ik hoefde me er niet op voor te bereiden; wist er toch meer van dan wie dan ook in de klas. Bovendien leverde het, gezien de originaliteit van het onderwerp, gegarandeerd een goed cijfer op. Als familieleden elders waren, stuurden ze mij een ansichtkaart met … een kerktoren. De NCRV-gids werd er ook voor verknipt.

Als ik in de trein zit en we langs een plaats komen, matig ik me nog altijd aan, aan de kerktoren te kunnen zien waar we zijn. (Als er maar geen verrekte geluidsschermen staan)

Helaas, er worden al lang geen kerktorens meer gebouwd. Ik zou zonder werk zijn gebleven. Aan mij is een groot bouwmeester verloren gegaan.