Vanaf de zijlijn

Monique Maan

Het is alweer even geleden dat ik 40 werd (ik ben nu 57). Maar ik herinner me nog goed dat ik er niet veel aan vond. Onze oudste kinderen waren beginnende pubers en ze begonnen die levensfase met het nodige gedoe. In mijn werk zat ik ook een beetje op een dood punt. Het studentenpastoraat waar ik met veel plezier werkte, had te maken met grote bezuinigingen en veranderingen. Ik vroeg me af of en hoe ik daar nog lang met plezier zou kunnen werken. Uiteindelijk kwam een paar jaar later de vacature in de Diaconessenkerk op mijn weg en tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt van de overstap van studentenpastoraat terug de kerk in. Met de pubers is het ook goed gekomen, maar de leeftijd van 40 jaar is voor mij altijd omgegeven gebleven door een wat onbestemd gevoel.

Maar bij 40 denk ik ook aan 40 jaar geleden! In 1982 deed ik eindexamen en ging ik studeren. Dat betekende in mijn geval ook het huis uit en op kamers. Ik vond het geweldig en heb zeer genoten van de jaren die daarna volgden. Ik ontdekte de wereld en mezelf. Ik kreeg zicht op mijn toekomstdromen en het leven lag voor me.

Twee heel verschillende associaties bij het getal 40 dus, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de betekenis van het getal 40 in de Bijbel. Maar daar schrijft vast een collega wel over.