Vanaf de zijlijn

,

Deze keer staat het thema ‘Museumbezoek’ centraal. Ze zijn weer open, de musea! Tempels van cultuur, stilte en geschiedenis. Daar zullen niet alle museumdirecteuren mee eens zijn, want hun museum is ongetwijfeld heel dynamisch, vernieuwend en in beweging.

 

Pierre Eijgenraam

Het kon weer en in de spiegel zag ik dat het ook nodig was: een kappersbezoek! Ik ga altijd naar dezelfde kapperszaak, maar het is telkens weer een verrassing door wie ik geknipt zal worden. Dit keer was het een meisje van een jaar of twintig. Ik vroeg haar hoe lang ze hier al werkte en of ze het naar haar zin had en of ze ooit voor zichzelf wilde beginnen, want meestal is dat zo. Maar onvermijdelijk komt toch het moment dat ik zelf ook vragen moet beantwoorden. Sinds mijn haar grijs is, luidt de eerste vraag meestal: ‘werkt u nog?’

Op dat moment ontstaat er een dilemma: zal ik vertellen dat ik dominee ben? Dit keer had ik geen zin in moeilijke gesprekken. Ik zei dus maar dat ik ‘in het onderwijs’ zat. Maar daarmee was mijn kapster niet tevreden. Was ik leraar? En wat voor vak gaf ik dan? En aan welke school?

Nu was ik vroeger nogal goed in Grieks en Latijn: het werd dus ‘leraar klassieke talen’. En natuurlijk niet in Arnhem, maar wat verder weg. Zevenaar leek me wel wat. ‘O, wat leuk!’, zei ze. ‘Daar heb ik ook op school gezeten. Maar dan bent u er nog niet zo lang. Werkt meneer van Staverden er nog? En mevrouw Gravendonk?’. Het werd een benauwd halfuurtje. Ik hoefde geen gel meer en ook mijn bakkebaarden mochten blijven zitten. Volgende keer laat ik me knippen in het museum. Kunnen we het gezellig over kunst hebben.